“Aşk, sevgilinin cemal güneşinden, aşığın kalbine vuran kutsal bir ışıktır. Kalbi aydınlatır, canı ısıtır ve can gözünü sevgilinin güzelliğini seyretmeye açar. Bu nuru kim kaydederse,  artık gözü başkasını görmez” böyle diyordu Molla Cami. Yani yardan başka her şey karanlıktır. Hayatımızda gelişen daha doğrusu beşeri hevesleri sevinip bunlarla yüreği doldurmak; bulunan nuru kaybetmenin ve gözümüzü, gönlümüzü başka yere çevirmenin adımlarıydı.  Neden böyle düşündüğümü gelişen olayları kısacık özetleyerek anlatmaya çalışayım. ... 07.05.2025 Çarşamba günü gelen bir telefonla Cuma günü için Ankara planı yapmıştım. Arkadaşla çıkacağım bu yolculuğun bende bırakacağı mutluluklar olmuş içten içe sevinmiştim. Perşembe günü öğleden sonra Ankara yolculuğu bir sebepten dolayı iptal oldu, arkadaş tek gitmek zorunda kaldı. Saat 19.00 gibi başka bir telefon ve başka bir arkadaşla rota tekrardan Ankara'ya dönmüştü. Tekrar sevinçle dolan yüreğim artık 13.05.2025 Salı günü için hazırlığını yapacaktı. Perşembe günü saat 21.30 gibi yaşadığım ufak bir kaza ‘Cuma günü iyi ki gitmedim’ dedirtti. Her şerde bir hayır var derler ya o tecelli ediyordu. Perşembe’nin sancısı Cuma günü acı olarak misliyle omuzlarıma binmiş taşınması güç bir hal almıştı. Dolup dolup taştığım sabahın 06.30’undan akşam 18.00’e kadar süren sancı nihayet aldığım ilaçla uykunun kollarına bırakılmıştı. Elbette bunda da bir hayır vardı, lâkin o hayrı görecek göz nerede! Cumartesi gününe Bismillah demiş gözlerimi açmıştım. Zihnim sanki çoktan uyanmış gibi düşünmeye başladım, Perşembe ve Cuma günü olan biteni. Her şey ben bu kadar çok sevindiğim için olmuştu. Değişiklikler oluyordu. Bu değişiklikler planladığım gibi gittiği için de içten içe çok seviniyordum. Hikmeti kendimde bilmek değil bu, yanlış anlamayın. Sadece sevincim haddini aşmış olacak ki Perşembe günü ben geliyorum diyen kazayı göremeyecek kadar basiretim bağlanmıştı. İnanıyorum ki yol daha da güzelleşecekti. Rabbim bu güzelleşen yolda dünya telaşına kapılıp gitmemem için sağlık ile oyalıyordu ki olan güzellikleri normal karşılayabileyim. Demem o ki gönlünüz hüzünlenince bunu ganimet bilin. Çünkü insanlar sıkıntılarının bereketiyle bir yerlere gelirler.'' Rabbim hem verirken hem de alırken sınıyordu. Başka bir açıklaması yoktu, bu olayların. İsmet Özel'in dediği gibi cesur ve onurlu diyecekler hâlbuki suskun ve kederli olmak lazımdı. Özetle altını çizmek isterim ki; dünya, seni çileden çıkarıp sonra "ne yaptım ki ben sana" diyen kendini bilmez bizlerle dolu. Ben gibi, sizler gibi... Bu hafta az diyeyim sizler çok anlayın, olur mu? Dilerim Rabbim bizlere kırılmış ve incinmiş dallardan kendine yuva yapan kuşun ilmini öğretsin. Başka türlü başa çıkmak zor. Sağlık dâhi ömür bereketi içinde olmanız duasıyla, canlar. Selametle. Ismahan ÇERİBAŞI