Müslümanlar olarak yeryüzü insanlarına umut inşa etmek, özgürlüklerin önderi/öncüleri olmak yerine boş romantizmlerle/kurgu ve masallarla/hikâyelerle oyalanıyoruz. Gerçek dışı sanal olarak oluşturduğumuz korkunç ve karmaşık sorunlarımızı çözmek yerine birbirilerimizi kötü söylemlerle itham ediyor, var olan sorunları daha da derinleştiriyoruz.     İhtilaflarımızın, anlaşmazlıklarımızın çözümü uğruna hiçbir çabamız, hiçbir adımımız yok. İslami görüş, düşünce ve fikirlerimiz hiçbir meşru değeri olmayan ırkçılıklara, mezhepçiliklere, kabileciliklere, taşralıklara kurban ediliyor.     İçerisinde bulunduğumuz zamanın ruhunu yeterince kavrayamıyor, İslami bilgi ve birikimlerimizi bu çağa taşıma, bu çağa, ulaştırma, bu çağın değerleriyle sentezleme, güncelleme noktasında yeni umutlar, yeni ufuklar, çizemiyor, inşa edemiyoruz.     Zihin dünyalarımızı bu aşamada çalıştırmıyor zihin egzersizleri yapmıyoruz. İslami değerleri, İslami yaşam tarzını kendi bencilliklerimizin, çıkarlarımızın, ihtiraslarımızın önüne geçiremiyoruz. Kendi adımıza sorgulama konusunda, öz eleştirilerden bir hayli uzağız. Kendi iç dünyamızda İslami bilinci içselleştiremediğimiz için, yaşamlarımızı aktaramadığımız için etrafımıza örnek, model teşkil edemiyoruz. Bu uğurda çabalarımız yok ve yetersiz.     İslam toplumları ilkelerini, fikirlerini, hiçbir zaman değerini kaybetmeden varoluşlarını sürdürmelidir.  Aziz peygamberin sünneti seniyesinin hayatiyetini yaşam merkezimize koyarak tarih sahnesinde yerimizi almalıyız. Kendi gündem ve paradigmalarımızı /oluşumlarımızı dünya ölçeğinde yaymalıyız. Yüce rabbimizin buyurduğu gibi: “Sizler, insanlar arasından çıkarılmış en hayırlı topluluk/ümmetsiniz ve iyiliği emreden kötülükten uzaklaştıran kişiler olma yolunda var gücünüzle çalışırsınız.” (Ali İmran süresi 110) Hitabını dikkate alarak insanlığa hayatiyet kazandırmalıyız.